Skip to main content

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊

ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိသလုိပဲ ျပန္ေရးပါ႔မယ္၊၊

“ မိစမ္း နင္အိတ္္ေပါ႔ေနတယ္“
“ ဟာ မေပါ႔ပါဘူး  မႀကီးရဲ႕ ဆန္ႏွစ္ျပည္ေတာင္ ထည့္ထားၿပီးၿပီ ထပ္ထည့္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး“
“မီဟုတ္ဘူး နင္အိတ္ေပါ႔ေနတယ္“
“ ဟာ မေပါ့ပါဘူးဆုိေနမွပဲ“

အေျပာခံေနရတဲ့ မိစမ္းက ေတာ္ေတာ္စိတ္တုိလာပါတယ္၊၊ ဒီေတာ့ မႀကီးက ထုိင္ေနရာက ထလာၿပီး အိတ္ေအာက္ဖက္က အေပါက္ကုိ လက္ညိဳးထုိးျပပါတယ္၊၊

“ ငါ အိတ္ေပါ႔ေနတယ္လုိ႔ေျပာတာ ဒီမွာၾကည့္“တဲ့၊၊

မိစမ္းရယ္ က်ေနာ္ရယ္  ရီလုိက္ၾကတာ အူလိမ့္မတတ္ပါပဲ၊၊

ေနာက္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျပည္နယ္ေျပာင္းျဖစ္လုိ႔ အုိင္ဒီကတ္ အသစ္ျပန္သြားရုိက္ရပါတယ္၊၊ ခုေရးမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးက သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ ေျပာျပခဲ့တာပါ၊၊ သူရံုးကုိေရာက္ၿပီး တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့  နာမည္ေခၚပါတယ္၊၊ ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက လုိအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ယူၿပီး ရံုးအရာရွိနဲ႔ သြားေတြ႕ရပါတယ္၊၊ ရံုးအရာရွိ ေမးခြန္းေတြစေမးပါၿပီ၊၊

“ Your Name?” ( ရြာနိမ္း)
“ ၾကည္ျပာ“
“Birth day?”  ( ဘတ္ေဒး )
“ ဒီဇင္ဘာ 12 1982”
“ Your address?” ( ရြာ ဒရက္စ္)

ၾကည္ျပာ တစ္ေယာက္ အေယာင္ေယာင္ အကန္းကန္းနဲ႔ ကုိယ့္အက်ႌကုိ  ကုိယ္ျပန္ ငံု႔ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားမိပါတယ္၊၊ ဒီလူႀကီး ငါ႔အဝတ္အစားက ဘာျဖစ္ေနလုိ႔  ေမးတာလဲေပါ့၊၊ ငါဝတ္လာတာကလဲ ထူးထူးဆန္းဆန္းမဟုတ္ပါဘူး ေပါ႔၊၊ တီရွပ္ အျဖဴေလးနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရုိးရုိးပါပဲ၊၊ ၾကည္ျပာ တစ္ေယာက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ငံု႔ၾကည့္ေနတာ ျမင္သြားတဲ့ ရံုးအရာရွိက သေဘာေပါက္သြားပါတယ္၊၊ ေမးခြန္းကုိ ျပန္ေျပာင္းၿပီး ေမးပါတယ္၊၊

“ Where do u live?” ပါတဲ့ :)




ဘဝေမာေတြ ေျပႏူိင္ၾကပါေစ၊၊

Comments

Popular posts from this blog

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...