Skip to main content

ကြိုးစားမယ်

ဖြစ်ချင်တာတွေ  ဖြစ်မလာတဲ့အခါ၊ကြိုးစားထားသမျှ အရာမထင်လာတဲ့ အခါမျိုးမှာ စိတ်ပျက်အားငယ်လာတတ်သလား?  ဒါမှမဟုတ် လောကကြီးက ဘာပဲလုပ်လုပ် ကိုယ့်ကိုယ်အခွင့်အရေးမပေးဘူးလို့များ စဉ်းစားမိခဲ့လား? တကယ်လို့ ဒီလိုစဉ်းစားမိခဲ့တယ်ဆိုရင် ဒါဟာ ပုံမှန်ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုပါပဲ၊၊ ဒါပေမယ့် အမြဲလိုလိုဖြစ်နေခဲ့တယ်ဆိုရင်တော့  ဒါဟာ ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာမဟုတ်ပါဘူး၊၊

ကျနော်ဆိုရင် အင်မတန်မှ စိတ်တက်လွယ်၊ ကျလွယ်တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်၊၊ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ  အိပ်မက်တွေ မနိူင်မနင်းထမ်းရင်း မျှော်လင့်ချက်တွေ အများကြီးနဲ့ ကြိုးစားခဲ့ဖူးပါတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် သိကြတဲ့အတိုင်း လောကကြီးက ကိုယ်မမွေးလာခင် အဆင်သင့် ပြင်ဆင်ပြီး ကြိုဆိုနေခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ၊၊ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေတဲ့ လောကကြီးမှာ ကိုယ်က ဝင်လာခဲ့ရတာဆိုတော့ တချို့အိပ်မက်တွေကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတယ်၊၊

စွန့်လွှတ်ရမယ့်အချိန်နဲ့  စွန့်လွှတ်ရမယ့် အနေအထားရောက်လာခဲ့ရင်
ကိုယ့်ကိုယ် ကိုသိပ်မနာကျင်စေမိအောင်ထိန်းသိမ်းနိူင်ဖို့ အရမ်းကို အရေးကြီးပါတယ်၊၊ နေရာဒေသပြောင်းရွှေ့ရလို့ အလုပ်အကိုင်တွေ ပရမ်းပတာ ဖြစ်ခဲ့ရတာမျိုး ကြုံဖူးကြမှာပါ၊၊ စိတ်ဓာတ်တွေ ထိုးကျသွားတာမျိုး မဖြစ်ရအောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်ဖို့ အရမ်းအရေးကြီးပါတယ်၊၊ လူတစ်ယောက်ဟာ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ဦးတည်ရာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရင်သူ့ရဲ့အသက်ရှင် နေထိုင်မှုဟာ အရမ်းကို အန္တရာယ်ကြီးသွားပါပြီ၊၊  ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး  ဘဝကို ရေစုံမျှောပစ်လိုက်ဖို့ အရမ်းလွယ်ကူသွားပါပြီ၊၊

ဆယ်တန်း မအောင်လို့ ဒါမှမဟုတ် မျှော်မှန်းထားတဲ့အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတက္ကသိုလ်မတက်ရလို့  ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမကျေမနပ်ဖြစ်နေမယ့်  အစား ကိုယ်ရောက်နေတဲ့ ပတ်ဝင်းကျင်မှာ ဘယ်လို အဆင်ပြေအောင် နေသွားရမလဲဆိုတာပဲ အာရုံစိုက်သင့်ပါတယ်၊၊ မနက်နေရောင်ခြည်မှာ လန်းဆန်းနေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့ နူးညံ့မှုကို ခံစားမြင်နိူင်အောင် အကျင့်လုပ်ယူပါ၊၊  လမ်းနဘေးက လိုအပ်နေသူထံ မိတ်ဆွေမှာ ရှိတဲ့ တစ်စုံတစ်ရာကို ပေးကမ်းလိုက်ပါ၊၊ ကိုယ့်ကြောင့် သူတပါး အဆင်ပြေသွားတာ ကြည့်ပြီး ကြည်နူးပျော်ရွှင်တတ်အောင် ကြိုးစားပါ၊၊ သူတပါးရဲ့ အပြံုးတွေ ကိုယ့်ဆီကူးစက်လာအောင်  ကြိုးစားယူပါ၊၊


လောကကြီးမှာ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ  လုပ်ချင်တာတွေကို လုပ်ခွင့်ရတဲ့ လူများများစားစားမရှိပါဘူး၊၊   ဒေါ်လာတစ်သန်းလောက်ရရင် စိတ်ချမ်းသာမယ်လို ့မိတ်ဆွေစဉ်းစားမိကောင်း စဉ်းစားဖူးပါလိမ့်မယ်၊၊ ထီသာ ပေါက်ခဲ့ရင် ခုလက်ရှိအလုပ်ကနေထွက်ပစ်လိုက်မယ်  ဆိုတဲ့ လူတွေ ၁၀၀ မှာ ၈၀ လောက်ရှိပါလိမ့်မယ်၊၊ ဒါပေမယ့် စဉ်းစားကြည့်ပါ ၊၊ တကယ်ပဲ ဘာမှမလုပ်ပဲ နေခဲ့ရရင် မိတ်ဆွေ ပျော်နိူင်ပါ့မလား၊၊ မနက် မိုးလင်းအစားကောင်းတွေစား ၊ အပြင်ကို လျှောက်လည်၊ ကမ္ဘာပတ်တယ်ပဲ ထားအုံး ညည်းငွေ့ခြင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရောက်လာမှာပါပဲ၊၊ ဒီတော့ ကိုယ်လုပ်ခွင့်ရနေတဲ့  အလုပ်လေးကို စေတနာထားပြီး စိတ်ပါဝင်စားစွာနဲ့ လုပ်ရင်း  အောင်မြင်မှုသေးသေးလေးတွေကို  ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဂုဏ်ယူနိူင်အောင် ကြိုးစားပါ၊၊ ကိုယ်ပြောင်းလဲယူလို့ မရနိူင်တဲ့ အခြေအနေပေါ် အပြစ်တင်နေမယ့် အစား ဘယ်လို ရှင်သန်နိူင်မယ်ဆိုတာကိုပဲ စဉ်းစားပါ၊၊

" ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ခွင့်မရသေးခင် လုပ်နေခွင့်ရတာလေးကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ပါ"

Comments

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...