ဘာသာစကား

ကျနော် ညနေ၈နာရီ လောက်မှာစာဖတ်နေတုန်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဖုန်းဆက်လာတယ်၊၊ ဘာလဲလို့မေးတော့ မင်းအပြင်မှာ ဘာမှမတွေ့မိဘူးလားတဲ့၊၊ ကျနော်က ဘာတွေ့ရမှာလဲလို့ပြောတော့ ကြည့်လိုက်လို့ပြောတာနဲ့ ကြည့်လိုက်မိတာ အားပါးပါး နှင်းတွေ အဆုပ်လိုက်အခဲလိုက်ကို ကျနေတာလေ၊၊ မြန်မာပြည်မှာ မွေးတဲ့ကျနော် နှင်းကျတယ်ဆိုတာ ကိုးရီးယားကားထဲမှာပဲ မြင်ဖူးတာကိုး၊၊ နှင်းတွေစကျချိန်တော့ ကျနော်ပျော်လိုက်တာ၊၊ အေးရမှန်း ချမ်းရမှန်းလဲမသိ၊၊ နှင်းခဲတွေ ကိုင်ကြည့်လိုက်။ နှင်းခဲပြင်ကြီးမှာ လမ်းလျှောက်လိုက်နဲ့ တော်တော်ပျော်နေတာ၊၊ ပြဿနာက မိုးလင်းမှ စတော့တာပဲ၊၊
    ကျနော့ကျောင်းက ရနာရီခွဲဆို စတယ်လေ၊၊ မနက်တိုင်း မိနစ်၂၀ လောက် ကျောင်းရောက်အောင် လမ်းလျှောက်ရတာ၊၊ နှင်းတွေစကျတဲ့ မနက်ခင်းက တော်တော်ကို အေးတဲ့အပြင် နှင်းထုထဲ နှစ်နှစ်ဝင်သွားတဲ့ ခြေထောက်ကို ဆွဲဆွဲထုတ်ရတာ အသက်ထွက်မတတ်ပါပဲ၊၊ ဒီလိုပင်ပမ်းကြီးစွာနဲ့ ကြိုးစားပြီး ကျောင်းရောက်သွားတော့ ကျောင်းအဝင်ဝက စာကပ်ထားတာက ဒီလို : ယနေ့ နှင်းကျသောကြောင့် ၉နာရီခွဲမှ ကျောင်းစမည်: တဲ့၊၊ သေချင်စော်ကို နံရော်၊၊ ၂နာရီလောက် နှင်းတွေကြားထဲ ရပ်နေရင်တော့ သေသွားနိူင်တယ်လေ၊၊ ဒါနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လျှောက်၊၊ ပြီးတော့ ကျောင်းကိုပြန်လာ၊၊ ဟူး ပထမနေ့တော့ တော်တော်ကို အီစလံဝေသွားတယ်၊၊ ရေဒီယိုမှာ ကျောင်းအချိန်ဇယားတွေ ကြေညာတတ်တာကို အသစ်ရောက်တဲ့ကျနော်ကမသိတော့ ခံလိုက်ရတာပေါ့၊၊
    နှင်းတွေကျလာရင် လမ်းပေါ်မှာ ကားမောင်းရတာ အရမ်းကို အန္တရယ်ကြီးပါတယ်၊၊ နှင်းခဲတွေကြောင့် လမ်းကိုကောင်းကောင်းမမြင်ရတဲ့အပြင် လမ်းချော်တတ်ပါတယ်၊၊ ဘရိတ်အုပ်ပေမယ့် နှင်းတွေကြောင့် ချက်ချင်းရပ်လို့မရလို့ ယာဉ်တိုက်မှုတွေမကြာခဏ ဖြစ်လေ့ရှိတယ်၊၊ ကျနော်နေတဲ့ Tri Cities ဧရိယာအတွင်းမှာ နှင်းကျတဲ့ ၂ရက်အတွင်း ယာဉ်မတော်တဆဖြစ်မှုပေါင်း ၂၀၀ကျော် ပါတယ်၊၊ နှင်းကျတဲ့ ဒီလိုရာသီမျိုးမှာ ကားစီးဖို့တောင် ခပ်လန့်လန့်ပါ၊၊
    ကျနော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အလုပ်သွားရင်းနဲ့ ကားမှောက်တာ ဘုရားမလို့ မသေခဲ့ဘူး၊၊ သူက တော်တော်ကိုလန့်သွားတာပါ၊၊ အလုပ်ထဲကနေ ခွင့်တစ်ပတ်တောင် ယူလိုက်ရတယ်၊၊ ကျနော်လဲ ကားစီးတိုင်း အမြ-ဲရင်တမမနဲ့ ဆုတောင်းနေရတယ်၊၊
    နှင်းတွေချစ်တယ်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းလေးကို မြင်စေချင်ပါတယ်၊၊ နှင်းတွေနဲ့ တစ်ပတ်လောက်များနေခိုင်းလိုက်ရင် ဘာများပြောမလဲလို့ပါ၊၊ ဒီလိုဆောင်းအချိန်မှာ အိမ်ကိုလွမ်းတယ်ဆိုတာတော့ နှိုင်းယှုဉ်ပြောပြစရာ မရှိပါဘူး၊၊ ဝါးရနံ့သင်းနေတဲ့ ကချင်မြေက ပေါင်းသင်းကြည်လဲ စားချင်တယ်၊၊ ခေါ်ပုပ်နဲ့ ဆံပြုတ်လေးလဲ သတိရမိတယ်၊၊ ခေါင်ရည်နဲ့ အမဲသား ကချင်ချက်ကတော့ ပြောစရာမလို နံပါတ်ဝမ်းပေါ့၊၊ ဘယ်တော့များမှ အိမ်ပြန်ရောက်နိူင်မလဲ မသိနိူင်သေးဘူး၊၊