Skip to main content

Mt. Badger သို့ အလည်တစ်ခေါက်

       ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ဆောင်းဦးလေးလဲ လွန်ခါစဆိုတော့ တောင်တက်၊ စက်ဘီးစီးလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ဖို့ အားလုံးက တပြင်ပြင်ပေါ့၊၊ ဒါနဲ့ ခရီးလည်းသိပ်မဝေး လူလဲ သိပ်မပင်ပန်းမယ့် Mt.Badger ကို လှမ်းတက်မယ်ဆိုပြီး အားလုံးလူစုမိသွားကြတယ်၊၊ နွေရာသီကျောင်းက ပိတ်ခါစဆိုတော့ တစ်နှစ်လုံးစောစောထပြီး ကျောင်းသွားခဲ့ရသမျှ အတိုးချပြီး အိပ်တာ တောင်တက်မယ့်မနက်ခင်း ရောက်တော့ မနည်းကုန်းရုန်းပြီး ထရတယ်၊၊ တောင်တက်ဖိနပ်တွေစီးလို့ ရှိုးတွေအပြည့်နဲ့ မသိရင် ပရိုဖက်ရှင်နယ် တောင်တက်သမားဂိုက်ပေါ့၊၊
      ဒီလိုနဲ့ ရေဘူးတွေ စားစရာတွေ ခါးမှာချိတ်လို့ စတိုင်အပြည့်နဲ့ အိမ်ကထွက်လာရော မိုးက ဟောခနဲပဲ ပြိုဆင်းလာတော့တာပါပဲ၊၊ ဒါနဲ့ အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကက ဘယ်သူကများ  မိုးကို ဒီနေ့မှ အော်ဒါမှာထားရတာလဲလို့ ထပြောတာနဲ့ အားလုံးဝိုင်းပြီး ရီကြရသေးတယ်၊၊ အဲဒီနောက်  လေးဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကားမောင်းသွားတာနဲ့ တောင်ခြေကို ရောက်ပါတယ်၊၊လေတဖြူးဖြူး မိုးတဖွဲဖွဲနဲ့အိပ်ရာထဲသာ  ကွေးနေချင်တော့တယ်၊၊ဒါပေမယ့်လည်းလေ ရောက်ပြီဆိုမှတော့ တက်ရအုံးမှာပေါ့၊၊
 

 
တောင်ဘေးပတ်လည်မှာ တက်ရလွယ်ဖို့ လူသွားလမ်းကလေးတွေ ဖောက်ပေးထားပါတယ်၊၊ တချို့နေရာတွေမှာ နားနေဖို့ ခုံတန်းလေးတွေလဲ ချထားပေးတာပေါ့၊၊ ကျနော်ကတော့ ၁၅မိနစ်တစ်ခါ အနားယူတာပါပဲ၊၊
     တောင်တက်ရင်း  လမ်းတစ်ဝက်မှာ ဆုံတဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ဘယ်ကလာလဲလို့ မေးပါတယ်၊၊ ကျနော်လဲ ရင်ကော့ပြီး ဗမာပြည်ကလို့ ပြောတာပေါ့၊၊ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီလူငါ့ကို ဗမာပြည်ဘယ်မှာဆိုတာ ထပ်မေးပြန်အုံးမယ်လို့ တွေးမိလိုက်ပါသေးတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် သူက ချက်ချင်းပဲထပ်ပြောပါတယ်၊၊ အော် အစိုးရသစ်တက်လာတဲ့ ပြည်သာယာက မဟုတ်လားတဲ့၊၊ အောင့်သက်သက်နဲ့ ဟုတ်ပါတယ်ဆိုပြီး ဝန်ခံခဲ့ရပါတယ်၊၊
    သူများတွေ တောင်ထိပ်ရောက်တော့ ကျနော်နဲ့အဖွဲ့သားတွေက တောင်တစ်ဝက်တောင် မရောက်ချင်သေးပါဘူး၊၊ အချင်းချင်းအားပေးလိုက် ရီလိုက်နဲ့ ပက်ကျိထက်သာတဲ့ ခြေလှမ်းမျိုးတွေနဲ့ တက်ခဲ့ကြပါတယ်၊၊ တောင်ထိပ်နီးလာတော့ လေကပိုတိုက်လာပါတယ်၊၊ ဝတ်လာတဲ့ မိုးကာလေးကလဲ အချမ်းဒဏ်ကို ကော့နေအောင်  ခံရပါတယ်၊၊


  တဖြည်းဖြည်းနဲ့တက်ရင်း နောက်ဆုံးမှာတော့ တောင်ထိပ်ကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်၊၊ အပေါ်စီးက မြင်နေရတဲ့ စိုက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေက လူကို လန်းဆန်းသွားစေပါတယ်၊၊ ညီညာနေတဲ့ သစ်ပင်တန်းတွေက အမြင်ဆန်းဆန်းလေးဖြစ်နေပါတယ်၊၊ မြို့လေးထဲမှာ ပိတ်မိပြီး မွန်းကြပ်နေသမျှ ဘယ်ကို ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ဖြစ်သွားမှန်းကို သတိမထားမိအောင် မြင်ကွင်းတွေက လူကိုဆွဲဆောင်နိူင်လွန်းပါတယ်၊၊ အဝေးက လှမ်းမြင်နေရတဲ့ Cascade တောင်တန်းကြီးကလဲခန့်ခန့်ညားညားနဲ့ မြို့ငယ်လေးကို ဝန်းရံ ကာကွယ်နေသလိုပါပဲ၊၊
   အဲဒီတောင်တက်ခရီးမှာ ဇနီးသည်ကို သိပ်ပြီးဂရုစိုက်တဲ့ ဒန်ကိုလည်း  လေးစားမိပါတယ်၊၊ သူ့အမျိုးသမီးမျက်နှာ တကြည့်ကြည့်နဲ့ ဂရုစိုက်တာ သူ့ကမျာ ကလေးတွေကတဖက်နဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်နေတာပါ၊၊ ဒီလိုပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ အိမ်ထောင်တွေ တွေ့ရပြန်တော့လည်း စိတ်ချမ်းသာရပြန်ပါတယ်၊၊
    တောင်ထိပ်ပေါ်မှာ နာရီဝက်လောက်နားပြီး ကျနော်တို့ ပြန်ဆင်းခဲ့ကြပါတယ်၊၊ အဆင်းကျတော့ သိပ်မပင်ပန်းပဲနဲ့ အချိန်တိုတိုလေးအတွင်းမှာ တောင်အောက်ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်၊၊ အဲဒီနေ့ ခရီးစဉ်လေးကတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ဖြတ်သန်းလိုက်ရပါတယ်၊၊ မောခဲ့သမျှ ပန်းခဲ့သမျှ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ထမင်းနှစ်ပန်းကန်တောင် စားပစ်လိုက်ပါတယ်၊၊

Comments

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...