Skip to main content

အရေးကြီးဆုံး သင်ခန်းစာ

သမီးမူလတန်းတက်နေတဲ့ နှစ်တွေမှာ သမီးရဲ့ မေမေကို သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ မေမေတွေနဲ့ စပြီးတော့ နှိုင်းယှဉ်တတ်လာခဲ့တယ်၊၊ အထူးသဖြင့်ကတော့ သမီးရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း တစ်ဖနီ ရဲ့မေမေနဲ့ သမီးရဲ့မေမေကို ခဏခဏ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိတာပါပဲ၊၊

တစ်ဖနီ ကျောင်းကိုလာတဲ့အခါတိုင်း နောက်ဆုံးပေါ် အကျႌ ဒီဇိုင်းဆန်းဆန်းလေးတွေနဲ့ အကောင်းဆုံးမိတ်ကပ်တွေ အမြဲတမ်းလိမ်းလာတတ်ပါတယ်၊၊ သူ့ရဲ့ ဆံပင်ပုံစံတွေကလဲ တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရလောက်အောင်ပါပဲ၊၊ သူမရဲ့ တစ်ပတ်တာ ကုန်ကျစရိတ်ဟာ ကျူးဘားမှာရှိတဲ့ မိသားစုတစ်စုကို တစ်နှစ်စာလောက် ကျွေးထားနိူင်ပါတယ်၊၊ ပြီးတော့ သူမဆီမှာရှိတဲ့ လက်ဝတ်ရတနာတွေကလဲ သမီးတို့ အိမ်နောက်ဖေးမှာပေါက်နေတဲ့ မြက်ပင်တွေထက်တောင် ပိုများပါသေးတယ်၊၊ သူမဟာ ဝတ်တဲ့ဝတ်စုံနဲ့ ဖိနပ်ဆင်တူ စီးတတ်သလို ပိုက်ဆံအိပ်သေးသေးလေးတွေကိုလဲ အဝတ်အစားနဲ့လိုက်အောင် အမြဲတမ်း ဆင်ယင်တတ်ပါတယ်၊၊ ကျောင်းမှာဆိုရင်လည်း သူမနောက်မှာ ဝတ်ကောင်းစားလှတွေနဲ့လူတစ်အုပ်ကြီးကို အမြဲတွေ့ရလေ့ရှိသလို ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေကြားမှာ သိပ်ပြီး ပေါ်ပြူလာဖြစ်တဲ့ တစ်ဖနီပါ၊၊


ပြီးတော့ တစ်ဖနီရဲ့မေမေဟာ သူမကို ရော့ခ်ဂီတပွဲတွေ သွားခွင့်ပြုထားပါတယ်၊၊ ကောင်လေးတွေနဲ့ချည်းပဲလဲ အပြင်သွားလျှောက်လည်ခွင့် ပေးထားပါသေးတယ်၊၊ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညအိပ်ဖို့လဲ ခွင့်ပြုပြန်တယ်၊၊ အဲဒီသုံးခုက သမီးမေမေ သမီးကို ဘယ်တော့မှ ခွင့်မပြုမယ့်အရာတွေပေါ့၊၊ တစ်ဖနီရဲ့မေမေက တစ်ဖနီဘာပဲလုပ်လုပ် ငွေကြေးနဲ့ပြည့်စုံအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ အချိန်မှာ သမီးမေမေကတော့ သမီးရဲ့ အမှတ်တွေကောင်းဖို့ ပြီးတော့ အိပ်ရာဘယ်လိုသိမ်းရမယ်ဆိုတာတွေပဲ ဂရုစိုက်နေပါတယ်၊၊ တစ်ဖနီနဲ့ အတူတူ ကုန်တိုက်သွားဖြစ်တဲ့အခါတိုင်း သူမက ဒေါ်လာ ၁၀၀ လောက်ကိုဂရုမစိုက်ပဲ သုံးလိုက်တဲ့အခါမှာ သမီးကတော့ လက်ထဲမှာ အကြွေစေ့တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့ရတယ်၊၊

သမီးလိုချင်တာတွေ မရတဲ့အခါတိုင်း တစ်ဖနီရဲ့မေမေဟာ သမီးရဲ့မေမေဖြစ်လိုက်ရင် ဘယ်လောက်များကောင်းလိုက်မလဲလို့ အမြဲတမ်း ညည်းတွားမိတယ်၊၊ အဲဒီလို ပြောလိုက်တိုင်း မေမေကတော့ “ သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ တစ်ဖနီ“ လို့ အမြဲပြောတယ်၊၊

“မေမေ တစ်ဖနီ ဒေါ်လာ ၂၀၀ တန်တဲ့ ဝတ်စုံဝယ်လိုက်ပြီ“
“သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ တစ်ဖနီ“
“ မေမေ တစ်ဖနီက သူ့အိပ်ခန်းကို အလှဆင်ဖို့ ဒီဇိုင်နာတစ်ယောက် ငှားလိုက်ပြီ“
“သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ တစ်ဖနီ“

“မေမေ တစ်ဖနီက သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာ တီဗီအကြီးကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင်အသံလွှင့်တဲ့ စနစ်တပ်ထားပြီ“
“သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ တစ်ဖနီ“

သမီးရဲ့ မေမေ့ကို သမီး တကယ်နားမလည်နိူင်တော့ပါဘူး၊၊ တကယ်တော့ မေမေ သနားရမယ့်သူက တစ်ဖနီ မဟုတ်ပဲ သမီးဖြစ်ရမှာ၊၊ တစ်ဖနီက လိုတာရနေတဲ့ချိန်မှာ
ဘာမှမရှိတဲ့ သမီးကို မေမေက သနားရမှာ၊၊ ခုတော့ ပြောင်းပြန်၊၊ မေမေက တစ်ဖနီကို သနားနေတယ်၊၊ သမီး နားမလည်နိူင်တော့ဘူး၊၊

တစ်ဖနီကို သနားစရာကောင်းလိုက်တာလို့ မေမေအမြဲတမ်းပြောနေတာ သမီးသည်းမခံနိူင်တော့တဲ့နေ့မှာ မေမေ့ကို သမီးပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်၊၊
“ မေမေက တစ်ဖနီကို သနားစရာကောင်းလိုက်တာလို့ပြောတယ် တကယ်တော့ သူက ကံကောင်းတာပါ မေမေ ဒီလောကကြီးမှာ သူမရနိူင်တာ မရှိဘူး အဲဒါကို မေမေက သူ့ကို သနားနေတယ် သမီးနားမလည်နိူင်တော့ဘူး“
အဲဒီစကားတွေကို ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းနဲ့ မေမေ့ကို ပြောပစ်လိုက်တယ်၊၊

သမီးငိုနေတဲ့နားကို မေမေဖြည်းဖြည်းလေးလာထိုင်ပြီး တိုးတိုးလေး စကားပြောတယ်၊၊
“ မေမေ တကယ်ပဲ တစ်ဖနီအတွက် ဝမ်းနည်းတယ် သမီးလေး ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သမီးသင်ကြားလေ့လာနေတဲ့ သင်ခန်းစာကို တစ်ဖနီက ဘယ်တော့မှ သင်ကြားဖို့ အခွင့်အရေးရှိမှာ မဟုတ်လို့ပဲ“

သမီးငိုနေရင်းနဲ့ တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး “ မေမေ ဘာတွေပြောနေတာလဲ“ လို့မေးလိုက်တယ်၊၊
ဝမ်းနည်းတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ မေမေလေ သမီးကို ကြည့်ရင်းပြောတယ်၊၊

“ သမီး တစ်နေ့ကျရင် တစ်ဖနီဟာ အရာတစ်ခုကို အရမ်းကိုလိုချင်လာလိမ့်မယ် ဒါပေမယ့် အဲဒါကို သူမရနိူင်ဘူးဆိုတာ သူသဘောပေါက်လာလိမ့်မယ် ဘဝဆိုတာ အမြဲတမ်း မပြောင်းလဲပဲ ရှိမနေနိူင်ဘူး သမီး… တစ်ဖနီရဲ့ မေမေဟာ တစ်ဖနီနားမှာ သူလိုသမျှအမြဲတမ်း ဝယ်ပေးဖို့ အမြဲရှိမနေနိူင်ဘူး....ပြီးတော့ငွေဆိုတာ အရာတိုင်းကို ဝယ်လို့မရနိူင်ဘူး....မေမေ့ရဲ့ ဒီသမီးလေးကို ရှိသမျှငွေတွေ အကုန်မသုံးဖြစ်ဖို့ ဆုံးမမဲ့ မေမေရှိတယ်.. ဒီတော့ သမီးလေးက ငွေကို ဘယ်လိုချွေတာသုံးစွဲရမယ်ဆိုတာ နားလည်လာမယ် တစ်ဖနီကတော့ နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး….ကိုယ်လိုချင်တဲ့အရာအတွက် အလုပ်ကြိုးစားပြီး  ရယူရမယ်ဆိုတာ သမီးလေးကတော့ သဘောပေါက်မယ် ဒါပေမယ့် တစ်ဖနီကတော့ သဘောပေါက်မှာ မဟုတ်ဘူး…..တစ်ဖနီကြီးလာတဲ့ တစ်နေ့ အိပ်ရာကနိုးလာတဲ့အခါ သူ့မေမေရဲ့ ငွေတွေ အားလုံးသုံးလို့ကုန်သွားတဲ့အချိန်ကျရင် သူ့ဆီမှာ သမီးရဲ့မေမေလိုမျိုး မေမေရှိခဲ့ရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးမိလာလိမ့်မယ်.....ဘဝရဲ့ သင်ခန်းစာတွေ မျှော်လင့်ချက်တွေဆိုတာ ရော့ခ်ဂီတပွဲတွေ နာမည်ကြီးအဝတ်အစားတွေထက်ပိုပြီး တန်ဖိုးရှိတယ် သမီး“

သမီးနားလည်လိုက်ပါပြီ၊၊ အချိန်တွေယူခဲ့ရပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ မေမေ့ရဲ့ သင်ခန်းစာကို တကယ်ပဲနားလည်လိုက်ပါပြီ၊၊ တစ်နေ့ကျရင် သမီးဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိူင်တဲ့ အမျိုးသမီးအဖြစ် ဂုဏ်ယူရမယ်ဆိုတာ မြင်ယောင်မိပါတယ်၊၊ အဲဒီအခါကျရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုစောင့်ရှောက်ရမှန်းမသိတဲ့လူတွေကို သနားမိမှာပါ၊၊
“ သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ တစ်ဖနီရယ်“


The most important lesson ကို နားလည်သလို ဘာသာပြန်ပါသည်၊၊

Comments

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...