Skip to main content

သွားကြည့်ကြမယ် ပန်းသီးခြံထဲ

 ဒီနေ့တော့ အားလုံးကိုပန်းသီးခြံထဲကို ခေါ်သွားပါ့မယ်၊၊ ခုချိန်က ပန်းသီးခူးတဲ့ရာသီဆိုတော့ ပန်းသီးပင်တိုင်းမှာ ပန်းသီးတွေပြွတ်ခဲနေအောင် သီးနေကြတာ သွားရေကျစရာပါပဲ၊၊ ပန်းသီးသီးတာ မမြင်ဖူးတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေအတွက် ရည်ရွယ်ပါတယ်၊၊




ဒီပန်းသီးအမျိုးအစားကတော့ Golden လို့ခေါ်ပါတယ်၊၊ အရသာက ချဉ်ပြုံးပြံုးနဲ့ အတော်စားလို့ကောင်းပါတယ်၊၊ ကျနော်တောင် တထိုင်တည်းနဲ့ နှစ်လုံးကြီးများတောင် စားပစ်ခဲ့တယ်၊၊   အပင်ခြေရင်းမှာကျနေတဲ့ ပန်းသီးတွေက မရင့်လာသေးခင် ခြွေချခံရတဲ့ အသီးတွေပါ၊၊ အပင်တစ်ပင်မှာ အသီးပေါင်း ငါးရာလောက်သီးပေးမယ့် သုံးရာလောက်ပဲ ချန်ထားပြီးတော့ ကျန်တာအကုန်ခြွေချတယ်လို့ သိရပါတယ်၊၊ အလုံးကြီးပြီး အသီးလှလှတွေပဲ ချန်ထားတဲ့သဘောပါ၊၊

ခူးစားလိုက်ပါအုံး :)

အောက်ကပုံကတော့ Gala လို့ခေါ်တဲ့ ပန်းသီးအမျိုးအစားပါ၊၊

အရသာကချိုချိုနဲ့ ပန်းသီးအသားက  နူးညံ့ပါတယ်

ဒါကတော့ Gala ပန်းသီးပင်ပေါ့



နောက်တစ်မျိုးကတော့ Red Delicious လို့ခေါ်ပါတယ်၊၊ အရသာက သိပ်မချိုသလို ချဉ်လဲမချဉ်ပါဘူး၊၊ ဒီအသီးရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အသီးကင်းဘဝကတည်းက အနီရောင်ဖြစ်နေတာပါ၊၊ နားမလည်ရင်တော့ အသီးမှည့်ပြီထင်ပြီး ခူးစားမိစရာပါပဲ၊၊ အသီးမရင့်သေးခင် စားကြည့်ရင် အခြားပန်းသီးနဲ့မတူပဲ အရသာက ဖန်တဲ့အရသာထွက်ပါတယ်၊၊

မမှည့်သေးဘူးနော် မစားရသေးဘူး:)

အောက်ကပုံလေးတွေကတော့ ပန်းသီးခြံမှာ တွေ့သမျှရိုက်လာမိတာလေးတွေပါ၊၊
မျက်စိတဆုံးမြင်နေရတဲ့အပင်တွေက ပန်းသီးပင်တွေပါပဲ


ဒါလေးကတော့ ထူးခြားပါတယ် ပန်းသီးအဖိုသီးတွေပါ

အသီးတွေများလွန်းလို့ အပင်က ကျိုးကျသွားတယ်
သစ်ကိုင်း တစ်ကိုင်းထဲမှာ မတူတဲ့ပန်းသီးအမျိုးအစားနှစ်မျိုး လာသီးနေတယ် ကိုင်းကူးထားတယ်လို့ သိရပါတယ်


ဒီလိုလှေကားနဲ့တက်ခူးရတာပေါ့ ရှေ့မှာ အိပ်ကြီးလွယ်ပြီးတော့လေ
ဒီလိုတစ်ပုံးခူးနိူင်ရင် ၂၄ဒေါ်လာရပါတယ်တဲ့ ကျနော်သာဆိုရင် ပြည့်တောင်ပြည့်နိူင်ပါ့ မလား :)
ရေဆေး ပိုးသတ် ထုပ်ပိုး ပြီးနောက်တော့ ခုလိုလှလှပပ ပန်းသီးလေးတွေကို အိမ်က စားပွဲပေါ်မှာ
အားလုံးပဲ တစ်ယောက်တစ်လုံးစီ ယူသွားနိူင်ပါတယ် :P



Comments

Anonymous said…
စားခ်င္တယ္
ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said…
အဲဒီလိုပန္းသီးေပါတဲ႔အရပ္မွာေနခ်င္လိုက္တာ တကယ္
အမ်ားၾကီးဘဲေနာ္
အျပင္မွာ ပန္းသီးပင္မျမင္ဖူးေသးးဘူး
လွလိုက္တာ ပံုထဲမွာ တအားဘဲ
အေစာက စာအုပ္အေၾကာင္းေလးဖတ္ရင္း ပန္းသီးျခံထဲ ထပ္လည္သြားတယ္ေအ
တအားသေဘာက်တာဘဲ
ဒီလိုျခံထဲ ေရာက္ဖူးခ်င္လိုက္တာမွ
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕.
ထပ္ၾကည္႕ျပီး သေဘာက်လို႕ ထပ္ေရးသြားတယ္ေနာ္..

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...