Skip to main content

ဘာကြောင့် မအောင်မြင်ရတာလဲ?

တနေ့က ကြည့်လိုက်ရတဲ့ ဗီဒီယိုလေးတစ်ခုကြောင့် စဉ်းစားစရာတွေ အများကြီး တိုးလာခဲ့ပါတယ်၊၊ ဒီဗီဒီယိုလေးက ဘာကြောင့် အာရှသားတွေဟာ အနောက်နိူင်ငံတွေရဲ့ ထိပ်တန်းရာထူးတွေမှာ ဘာကြောင့်နေရာယူနိူင်စွမ်း မရှိတာလဲဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်နဲ့ ဆွေးနွေးထားကြတာပါ၊၊ ဒီမှာ ဆွေးနွေးသူနှစ်ဦးပြောသွားတာတွေဟာ အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းသလို ကျွန်တော်မစဉ်းစားမိတဲ့ အမှန်တရားတွေကိုလည်း တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊၊

အမေရိကန်နိူင်ငံမှာ ၂၀၀၀ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ပြည်ပကနေ အခြေစိုက်ပြောင်းရွှေ့လာတဲ့သူတွေထဲမှာ အာရှသူ/သားတွေဟာ ရာခိုင်နှုန်းအများဆုံးအဖြစ် နေရာယူလာခဲ့ပါတယ်၊၊ အဲဒီမတိုင်ခင်ကတော့ စပိန်စကား အဓိကပြောတဲ့ လက်တင်အမေရိကားက လူမျိုးတွေ အများဆုံး နေရာယူခဲ့ကြတာပါ၊၊ ဒီလူမျိုးတွေများလွန်းလို့ အမေရိကားမှာ စပိန်စကားဟာ ဒုတိယ ရုံးသုံးစကားလို ဖြစ်နေခဲ့ပါပြီ၊၊ တချို့တွေဆိုရင် အမေရိကားမှာ ဆယ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆယ် နေကြပေမယ့် အင်္ဂလိပ်လို မပြောနိူင်ကြပါဘူး၊၊ စပိန်စကားနဲ့ပဲ တစ်ဘဝလုံး ဒီလိုပဲနေသွားကြတဲ့သူတွေ အများကြီးပါ၊၊ ထားပါတော့လေ လိုရင်းကနေ လွဲသွားပြီ :)

အမေရိကန်နိူင်ငံကို ရောက်လာကြတဲ့ အာရှနွယ်ဝင် မိသားစုတွေဟာ ရောက်ရောက်ခြင်းမှာပဲ ပထမဦးဆုံး လုပ်လေ့ရှိကြတာက သူတို့သားသမီးတွေကို ကျောင်းကောင်းကောင်းပို့ကြတာပါ၊၊ မိဘတွေက သားသမီးတွေကို ပညာရေးအတွက် ဦးစားပေးထားသလို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးမှာလည်း စည်းကမ်းတင်းကျပ်ထားတတ်ပါတယ်၊၊ No Look Pass လို့ခေါ်တဲ့ documentry ရုပ်ရှင်ဟာ မြန်မာပြည်ဖွား တရုပ်နွယ်ဝင် Emily Tay အကြောင်း ရိုက်ကူးထားတဲ့ ရုပ်ရှင်တစ်ကားဖြစ်ပါတယ်၊၊ ဒီရုပ်ရှင်ထဲမှာ Emily ရဲ့ မိဘနှစ်ဦးဟာ သူတို့ သမီးလေး Harvard University ဝင်ခွင့်ရဖို့ အရေး ဘယ်လောက်ထိအောင် တွန်းအားပေးခဲ့သလဲဆိုတာ တွေ့နိူင်ပါတယ်၊၊ Emily ရဲ့ ဒီရုပ်ရှင်ဟာ အမေရိကန် နိူင်ငံတဝှမ်းလုံးမှာ နေထိုင်နေကြတဲ့ အာရှမိသားစုတွေရဲ့ ပုံရိပ်ကို ကောင်းစွာထင်ဟပ်စေခဲ့တဲ့ ရုပ်ရှင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်၊၊ မတူညီတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုနှစ်ခုကြားမှာ ရုန်းကန်ခဲ့ရတာတွေ၊ စိတ်ဖိစီးမှုတွေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖိအားပေးခဲ့တဲ့ Emily ရဲ့ ဘဝဟာ ကျွန်တော်အပါအဝင် အာရှသူှ/သားတွေ အတော်များများကြုံတွေ့နေရတဲ့ ဘဝတွေပါပဲ၊၊

အဓိကကတော့ အာရှမိဘတွေဟာ
သူတို့သားသမီးတွေဆီက ပညာရေးက လွဲလို့ ဘာကိုမှ မမျှော်လင့်တတ်ကြလို့ပါပဲ၊၊ ဆရာဝန်၊ အင်ဂျီနီယာ ဒီလို ဘွဲ့တွေဟာ အာရှမိသားစုတွေကြားထဲမှာ ရေပန်းစားလှပါတယ်၊၊ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း ဝင်ငွေမြင့်တဲ့ Computer လောကထဲက ဘွဲ့တွေလိုမျိုးပေါ့၊၊ မိဘတွေက ဒီလိုတွန်းအားပေးလို့ပဲ အာရှကျောင်းသားတွေဟာ စာသင်ခန်းထဲမှာ ထိပ်တန်းရောက်နေတဲ့ သူတွေဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်၊၊ အမေရိကန်နိူင်ငံရဲ့ နာမည်ကြီးလှတဲ့ Silicon Valley မှာ ရှိတဲ့ သုံးပုံတစ်ပုံသော အင်ဂျီနီယာတွေဟာ အာရှသားတွေဖြစ်ပါတယ်၊၊ အာရှသူ/သားတွေဟာ ထူးချွန်ထက်မြက်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်ဟာ မေးခွန်းထုတ်စရာ မလိုလောက်အောင်ကို ဒီကိန်းဂဏန်းတွေက သက်သေပြနေပါတယ်၊၊

ဒါပေမယ့် အံ့သြစရာ ကောင်းတဲ့ နောက်အချက်တစ်ခုရှိပါသေးတယ်၊၊ ဒါကတော့ အာရှသားတွေဟာ သူများတွေထက် အလုပ်ကြိုးစားပြီး ထက်မြက်ပေမယ့် Company တွေရဲ့ ထိပ်တန်း ရာထူးတွေမှာ နေရာယူတဲ့ ရာခိုင်နှုန်း အင်မတန်မှ နည်းပါတယ်တဲ့၊၊ ဒီလိုဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ ဆင်ခြေပေးလေ့ရှိကြတာက အသားအရောင် ခွဲခြားမှုကြောင့်ပါလို့ ပြောတတ်လေ့ရှိကြပါတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် အဓိက အကြောင်းကတော့ ယဉ်ကျေးမှုကြောင့် ဖြစ်ပါတယ်တဲ့၊၊
ကျွန်တော်တို့ အာရှသူ/သားတွေရဲ့ လူနေထိုင်မှု ပုံစံနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုတွေဟာ တစ်နိူင်ငံနဲ့တစ်နိူင်ငံ သိပ်ပြီး ကွာခြားမှုမရှိလှပါဘူးလို့ ထင်ပါတယ်၊၊ ဥပမာ လူကြီးသူမကို ရိုသေလေးစားရတာမျိုးတွေပေါ့၊၊ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာနိူင်ငံမှာဆို ဆရာကန်တော့ပွဲတို့၊ သက်ကြီးရွယ်အိုပူဇော်ကန်တော့ပွဲတို့ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း လုပ်လေ့ရှိကြသလို တစ်ခြားလူမျိုးတွေ တရုတ်၊ ဗီယက်နမ်၊ ထိုင်း၊ လာအို အစရှိတဲ့ နိူင်ငံတွေမှာလည်း လူကြီးသူမကို ရိုသေကိုင်းရှိူင်းတဲ့ အလေ့အကျင့်တွေကို တွေ့ရပါတယ်၊၊

ဒီအလေ့အကျင့်ဟာ အင်မတန်မှပဲ လှပသိမ်မွေ့ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းပေမယ့် အာရှသူ/သားတွေအတွက် အနောက်နိူင်ငံတွေမှာ အောင်မြင်ဖို့ အဓိက အတားအဆီးဖြစ်တယ်လို့ ပြောရင် မိတ်ဆွေလက်ခံနိူင်မလား?
အထူးသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ မြန်မာနိူင်ငံမှာဆို လူကြီးသူမက ဆိုဆုံးမရင်၊ စကားပြောရင် ပြန်မပြောပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး လက်ကလေးပိုက်လို့ နားထောင်ရပါတယ်၊၊ လူကြီးက ပြောတာတွေမှာ မှားတာတို့၊ ဟာကွက်တို့ ရှိနေရင်တောင်မှ ပြန်ပြောခဲ့တယ်ဆိုရင် လူရှေ့သူရှေ့မှာ ကိုယ်ကပဲ လူရိုင်းလေးလိုဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်၊၊  အကျိုးဆက်ကတော့ ကလေးငယ်ဟာ ကြီးပြင်းလာတဲ့အထိ ဒီပုံစံခွက်ထဲမှာပဲ ခေါင်းညိတ်ပြီး ခိုင်းတာ လုပ်တဲ့သူဖြစ်လာပါတော့တယ်၊၊ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်ပေမယ့် မဝံ့မရဲနဲ့ မှန်ရာကို ပြောဖို့ ကြောက်သွားအောင် ဒီဓလေ့က တွန်းအားပေးသလိုဖြစ်သွားပါတယ်၊၊
လူကြီးသူမကို ရိုသေကိုင်းရှိုင်းလွန်းတဲ့ ဓလေ့တွေနဲ့ အားနာတတ်တဲ့ ဓလေ့တွေအပြင် သူတပါးကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မဆွေးနွေးတတ်တဲ့ ဓလေ့တွေကြောင့် အာရှသားတွေဟာ ဒီလို ထိပ်တန်းရာထူးတွေကနေ လွဲချော်ရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်တဲ့၊၊ လူကြီးကို ရိုသေလွန်းတဲ့အတွက် အထက်အရာရှိက ပြောသမျှကို မှတ်စုစာအုပ်လေးနဲ့ လိုက်မှတ် မေးခွန်းထုတ်တာမျိုးမရှိပဲ ခိုင်းသမျှလုပ်တတ်တာမျိုး၊ စည်းဝေးတွေထဲမှာ မိမိရဲ့ အိုင်ဒီယာတွေကို ပြောထုတ်ဖို့ မဝံ့မရဲ ဖြစ်တာမျိုးကြောင့်ပါ၊၊ ဒီအခါမှာ အထက်အရာရှိက ထင်မြင်သွားတာက အလုပ်ထဲမှာ စိတ်ပါဝင်စားမှု နည်းပါးတယ် ဆိုတာမျိုး ဖြစ်လာပါတယ်၊၊  ပြီးတော့ မိမိလိုချင်တာတွေကို သူတပါးနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆွေးနွေးဖို့က အားနာတတ်တဲ့ အာရှသားတွေအတွက် သိပ်ပြီးတော့ အဆင်မပြေလှပါဘူး၊၊ ဒီတော့ အလုပ်ခွင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ပဲတော်နေပါစေ ဦးဆောင်သူအခန်းကဏ္ဍမှာတော့ အောင်မြင်နိူင်တဲ့ အရည်အတွက် နည်းရတာ ဖြစ်တယ်၊၊
 Amy Chu

ဒီလိုအချက်တွေကြောင့်ပဲ စာသင်ခန်းထဲမှာ ဘယ်လောက်ပဲ တော်ကြပေမယ့် လက်တွေ့ လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာ  ထင်သလောက် မအောင်မြင်ကြတာ ဖြစ်ပါတယ်တဲ့၊၊ ဒါ့အပြင် စာရေးဆရာမ Amy Chu နာမည်ပြောင်က Tiger Mom ရေးသားတဲ့ မလုပ်ရ ဆယ်ချက် ဆောင်းပါးဟာ အမေရိကန်မိဘတွေကြားထဲမှာ တော်တော်လေး ဂယက်ထသွားတဲ့ ဆောင်းပါးတစ်ပိုဒ်ဖြစ်ပါတယ်၊၊ ဒီဆောင်းပါးမှာ သူမရဲ့ သမီးတွေကို ခွင့်မပြုတဲ့ အချက်ဆယ်ချက်ကို ရေးထားပါတယ်၊၊ တချို့ကို ရေးပြမယ်ဆိုရင်တော့ဖြင့် အပြင်ထွက်ညမအိပ်ရ၊ ပီယာနိုနှင့် တယောကလွဲပြီး တခြားမသင်ရ၊ အတန်းထဲမှာ အမှတ် A အောက်မကျရ ဆိုတာမျိုးတွေပါ၊၊ အမေရိကန်မိဘတွေကတော့ ဒါဟာ မိမိရဲ့သားသမီးရဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်းတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ လုပ်ဆောင်နိူင်မှု စွမ်းရည်ကို ကန့်သတ်တာပဲလို့ ဝေဖန်ကြပေမယ့် Amy ကတော့ "  ကျွန်မဟာ မိဘဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်မသမီးတွေအတွက် အကောင်းဆုံးကို မြင်ပြီးသားဖြစ်တယ် " လို့ ပြန်ဖြေခဲ့ပါတယ်၊၊

အာရှမိသားစုတွေရဲ့ နေထိုင်မှု ယဉ်ကျေးမှုပုံစံတွေဟာ ရုတ်တရက်ကြီး အနောက်နိူင်ငံတွေရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ အသားကျဖို့ မလွယ်ပါဘူး၊၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ တန်ဖိုးထားတဲ့ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့တွေကို ရိုက်ချိုးပစ်ဖို့ မဖြစ်နိူင်လို့ပါ၊၊




Comments

ကုိယ္႔ႏုိင္ငံ
ကုိယ္႔လူမ်ဳိးရဲ့ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈကုိ
ရုိက္ခ်ဳိးဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ရုံလူေတြမလုပ္ႏုိင္ပါဘူး
လုပ္ႏုိင္တဲ႔သူေတြျမင္ဖူးတယ္
အံ့ၾသမိတာပါပဲ
တိမ္ျပာဆီမေရာက္တာၾကာခဲ႔ျပီ
လင္႔ေတြပ်က္သြားလုိ႔ပါ
ခုမွျပန္ေတြ႔တာ
ျပန္ခ်ိပ္ထားပါ႔မယ္
ဒီပုိစ္႔ေလးကုိဖတ္ရေတာ႔အသိေတြတုိးလာျပီး
စဥ္းစားစရာေလးလဲက်န္ေနရစ္တယ္
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ..၊ ေဝဖန္သံုးသပ္ ထားတာေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အာ႐ွသားေတြရဲ႕ ဆက္ႏြယ္ပံုကို ျမင္တာေတြက တိက်တယ္၊ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ႐ိုေသေလးစား တတ္လြန္းတဲ့ စိတ္က အာ႐ွသားေတြကို ဒုတိယ ေနရာမွာပဲ ႐ွိေနေစခဲ့ သလားလို႔ ေစာေၾကာမိသြားတယ္..။
Anonymous said…
အဲ့ဒီအျမင္ ေတြ .... အေတြးေတြ က ..တအားကိုေခါက္ရိုးက်ိဳး ေနတာဆိုေတာ့...ၾကာဦးမွာေပါ့...နံပတ္ ၁ ဆိုတာ

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...