Skip to main content

အလုပ်သစ်ရှာဖွေခြင်း(သို့ ) Job Hunting

စာရေးသူတစ်ယောက်တော့ မြန်မာပြည်က ပြန်လာတာနဲ့ အလုပ်တွေ ကမောက်ကမကို ဖြစ်တော့တာပါပဲ၊၊ အရင်လုပ်ခဲ့တဲ့ Company မှာ မြန်မာပြည်ပြန်ဖို့ ခွင့်တစ်လ တောင်းပါတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် ကျနော်က လုပ်သက် တစ်နှစ်မပြည့်သေးလို့ company policy အရ ခွင့်ပေးလို့  မရပါဘူးတဲ့၊၊ အမျိုးမျိုး လိုက်ပြီး ညှိကြည့်ပါသေးတယ်၊၊ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိူင်တဲ့အဆုံး နှုတ်ထွက်စာ တင်ပြီး ထွက်ခဲ့ရတာပါ၊၊ မှတ်မှတ်ရရ နောက်ဆုံးအလုပ်ဆင်းတဲ့ရက်မှာ Department မန်နေဂျာနဲ့ Factory မန်နေဂျာချုပ်ကြီးက လာပြီးနှုတ်ဆက်ပါတယ်၊၊ ကျနော့်ကို ခွင့်မပေးနိူင်တဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းပါကြောင်း၊ မြန်မာပြည်က ပြန်လာတာနဲ့ ချက်ချင်း ပြန်လာပြီး အကြောင်းကြားပါဆိုတဲ့အကြောင်း လာပြီးပြောတော့ ကျနော်လည်း တော်တော် စိတ်ချမ်းသာသွားပါတယ်၊၊ မြန်မာပြည်ခရီးကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်ကတည်းက ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားတာဆိုတော့ ဖျက်လိုက်ဖို့ကလည်း မဖြစ်နိူင်ဘူးလေ၊၊ ဒီလိုနဲ့ စိတ်အေးလက်အေး မြန်မာပြည်ကို ပြန်တာပေါ့၊၊

တစ်လကြာပြီးနောက်တော့ ကျနော် ပြန်ရောက်လာပါပြီ၊၊ ရောက်တာက ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ဆိုတော့ ကျန်တဲ့တစ်ပတ်လုံး အနားယူလိုက်သေးတယ်၊၊ နေ့နဲ့ညက မှားနေတုန်းဆိုတော့၊၊ နောက်အပတ် အင်္ဂါနေ့ရောက်တော့ ရုံးကိုသွားပြီး အကြောင်းကြားပါတယ်၊၊ ပြန်ရောက်ကြောင်း ဘာဘာညာညာပေါ့၊၊ ပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာပြီး စောင့်တာ တစ်ပတ်ကြာသွားပါတယ်၊၊ ဖုန်းလည်း ဝင်မလာ၊ အီးမေးလ်လည်း မလာနဲ့ ကျနော် တော်တော်တင်းသွားပါတယ်၊၊ မန်နေဂျာကိုလည်း personal အနေနဲ့ အကြောင်းကြားပြီးတာတောင် ကျနော့်ကို အကြောင်းပြန်မလာဘူးဆိုတော့ သေချာပြီ ဒါကျနော့်ကို အလုပ်ပြန်မခန့်ချင်တော့လို့ ဖြစ်မှာ၊၊ ကျနော် သဘောပေါက်သွားတယ်၊၊

ဒါနဲ့  အလုပ်သစ် ရှာပုံတော် ဖွင့်ရပါတော့တယ်၊၊ Trouble never comes alone ဆိုတဲ့ ငယ်ငယ်က ကြားဖူးခဲ့တဲ့ စကားပုံက သိပ်မှန်တာပဲ၊၊ အလုပ်ရှာရတော့မယ်ဆိုမှ ကားကစက်နှိုးမရလို့ စက်ပြင်ဆရာဆီသွားပို့ထားရပါတယ်၊၊ အင်ဂျင်ထဲက ပစ်စတင်ဆိုလား ဘာဆိုလား မမှတ်မိတော့ဘူး အဲဒါ အသစ်လဲပေးရမယ်တဲ့၊၊ ဘယ်လောက်ကျလည်း မေးတော့ $၂၀၀၀၊၊ ပြင်စရိတ်အားလုံးပေါင်းရင် ကားနောက်တစ်စီး ထပ်ဝယ်လို့ ရနေပြီ၊၊ တစ်ခြားနည်း မရှိဘူးလား မေးတော့ အင်ဂျင်တစ်ခုလုံး ချိန်းရင်တော့ သက်သာနိူင်တယ်တဲ့၊၊ ၁၂၀၀ ပဲ ကျမယ်တဲ့၊၊ ကိုယ့်မှာ ရွေးစရာလမ်း မရှိတော့ဘူးလေ၊၊ ချိန်းဆိုလည်း ချိန်းပေါ့၊၊

ကဲ ကားက မရတော့ဘူးဆိုတော့ မိတ်ဆွေတွေကို အကူအညီတောင်းပြီး အလုပ်ရှာရပါတော့တယ်၊၊ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကို မသိပါဘူး၊၊ အလုပ်လျှောက်တော့ company တွေက မေးတယ်၊၊ ဘယ်အေဂျင်စီက လွှတ်လိုက်တာလည်းပေါ့၊၊ ကိုယ်တောင် ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်တယ်၊၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် လာလျှောက်တာလို့ ပြန်ဖြေတော့ အေဂျင်စီကနေတဆင့် လာပါတဲ့၊၊ ဒါနဲ့ပဲ အေဂျင်စီ ဆီသွား၊၊ ဖြည့်လိုက်ရတဲ့ဖောင် စာမျက်နှာနဲ့ဆို ၃၀လောက်ရှိမလားပဲ၊၊ Assessment test ဆိုတာက ပါသေးတယ်၊၊ သချင်္ာမေးခွန်းတွေရော၊ ပဟေဋ္ဌိတွေရော၊  ဉာဏ်စမ်းတွေရော မေးတာမှ အစုံအစုံ၊၊


အမေရိကားမှာ certificate မရှိသေးတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက် အလုပ်ရှာရတာ တော်တော်ခက်ခဲပါတယ်၊၊ အထူးသဖြင့် ကောလိပ်တက်နေသေးတဲ့ ကျောင်းသားတွေအတွက်ဆို ဂွတီးဂွကျနိူင်လွန်းတယ်၊၊ Labor အလုပ်သမား လုပ်ရအောင်ကလည်း  ပညာအရည်အချင်းကြည့်တော့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား၊ အတွေ့အကြုံမရှိတော့ Office clerk ရဲ့ အကူလောက်ပဲ လုပ်လို့ရတော့ နေရာကောင်းမှာ အလုပ်ကောင်းကောင်းရဖို့ဆိုတာ တော်တော်လေးကို ခက်ခဲပါတယ်၊၊

အခက်ခဲဆုံး အဆင့်ကတော့ အင်တာဗျူးပေါ့၊၊ အင်တာဗျူးခေါ်ရင် လူက စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတော့တာ၊၊ တကယ်ဆို ဘာတွေမေးမှာလည်း သိနေရက်သားနဲ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတာ၊၊ လူက တခြားနေရာမှာသာ စကားကို ဖောင်ဖွဲ့နေအောင်ပြောတတ်တာ၊၊ ဒါမျိုးနေရာဆို မျက်စိသူငယ်၊ နားသူငယ် ဖြစ်ရော၊၊ ဒါတောင် အင်တာဗျူးဖြေရင် ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်တွေ Google ကျေးဇူးနဲ့ အတော်ကလေး သိထားသေးတာ၊၊ Youtube မှာလည်း အင်တာဗျူး ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ထားတာပေါ့၊၊ First impression က အရေးကြီးတယ် မဟုတ်လား၊၊ တကယ်တော့ အင်တာဗျူးဖြေတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရောင်းကုန်တစ်ခုလို သဘောထားပြီး customer ကို ဝယ်ချင်စိတ်ရှိအောင် ကြေညာရတဲ့ အလုပ်မျိုး၊၊

 အင်တာဗျူးတွေ ဖြေလာတာများလာတော့ လူက ကိုယ်မှားခဲ့တာတွေ ပြန်မြင်လာတော့တာပဲ၊၊ အမှန်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုရှိဖို့က အရေးကြီးဆုံးပဲ၊၊ ကိုယ်မလုပ်နိူင်တဲ့ position ကို ကမ်းလှမ်းလာခဲ့ရင်တောင် training ကောင်းကောင်းသာရရင် လုပ်နိူင်ပါတယ်လို့ ဖြေရမှန်းသိလာတယ်၊၊ ကျနော်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုနည်းတယ်၊၊ ဘာသာစကား အားနည်းမှုကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့၊၊ ဒါပေမယ့် ခုတော့ တဖြည်းဖြည်းသိလာတယ်၊၊ လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်မှုနဲ့ ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ရှိတဲ့အပိုင်းမှာ ကျနော်တို့ အာရှသားတွေက အများကြီး ပိုသာပါတယ်၊၊

နောက်တစ်ခု အရေးကြီးတာက ကိုယ်ရေးဖိုင်လို့ခေါ်တဲ့ Resume ပေါ့၊၊ ကိုယ့်ကို အင်တာဗျူး ခေါ်မခေါ်ဆိုတာ resume က အဆုံးအဖြတ် ပေးပါတယ်၊၊ ကိုယ့်ကောင်းကြောင်းတွေ ပြီးတော့ ပညာအရည်အချင်း၊ အလုပ်အကိုင် အတွေ့အကြံု ဒါတွေအားလုံးကို တစ်မျက်နှာထဲမှာ ပြီးပြည့်စုံအောင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ရေးပြနိူင်ရင် အင်တာဗျူးခေါ်ခံရဖို့ အခွင့်အရေးများပါတယ်၊၊ အမေရိကားမှာ ထူးခြားတာတစ်ခုက G.P.A (Grade Point Average) လို့ခေါ်တဲ့  ကျောင်းသားဘဝမှာ ရခဲ့တဲ့ အဆင့်သတ်မှတ်ချက်ကို အင်တာဗျူးတော်တော်များများမှာ မေးလေ့ရှိကြပါတယ်၊၊ A ရတဲ့ကျောင်းသားဆိုရင် 3.8 နဲ့4.0 ကြား၊ B ကျောင်းသားဆိုရင် 3.0 နဲ့ 3.5 ကြားလောက်ရပါတယ်၊၊ GPA အမြင့်ဆုံးက 4.0 ပါ၊၊ ဒီလိုဆိုတော့ ကိုယ်ဘွဲ့ရတဲ့အခါကျရင် GPA အနည်းဆုံး 3.00 ရနေဖို့ လိုအပ်ပါတယ်၊၊ မဟုတ်ရင် အလုပ်လျှောက်တဲ့အခါ နောက်ဆုံးမှ စဉ်းစားခံရမှာ အသေအချာပါပဲ၊၊

စာရေးသူကတော့ ဝမ်းတစ်ထွာအရေးအတွက် အလုပ်ရအောင် အလုပ်လျှောက်လွှာတွေ ဖြည့်နေပါတယ်၊၊  လက်လှုပ်၊ ခေါင်းလှုပ်၊ ခြေလှုပ်မှ စားရမယ့် ဘဝဆိုတော့လည်း :)

အားလုံးပဲ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ၊၊



















Comments

Anonymous said…
အလုုပ္အျမန္ရပါေစ..
အုုိင္အိုုရာ
Anonymous said…
ခု.....အဆင္ေျပေနတာဝမ္းသာပါတယ္

Popular posts from this blog

ဘာသာစကား

ဘာသာစကားဆုိတာ ေနရာေဒသကုိမူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားေလ့ရွိပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဗမာစကားကုိ တစ္ႏူိင္ငံလံုးနီးပါး ေျပာၾကေပမယ့္ ေနရာေဒသ မတူတာနဲ႔အမွ် ေလသံေတြ ကြဲျပားေနတတ္တယ္၊၊ ဥပမာ ေျမာက္ပုိင္းသားေတြ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံနဲ႔ ရန္ကုန္မွာေျပာၾကတဲ့ ေလသံမ်ဳိးက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မတူတာကုိ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတုိင္းသိႏူိင္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္ဆုိ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ေလသံေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားမွန္း မေျပာပဲ သိၾကတယ္၊၊ တကယ္လဲ က်ေနာ္က တဝမ္းပူနဲ႔ သ သံ ဘယ္လုိမွ ကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ပါဘူး၊၊ ဘဝေပးကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေနရာေဒသ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊၊ တခါတေလ ကုိယ့္အုပ္စုထဲမွာ ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္တစ္ေယာက္မွ မပါပဲ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစံုျဖစ္ေနတတ္တာကုိလဲ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့ေလသံဝဲဝဲေလးေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူၾကျပန္ေရာ၊၊ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ေလသံေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊၊ အဲဒီ စကားဝဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြက တခါတခါ ရယ္ေမာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာတာ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္၊၊ က်ေနာ္ ၾကားမိ...

မင်္ဂလာပါ

ဒီ Blog လေးမှာ ပထမဦးဆုံး ပိုစ့်ကို Published လုပ်ခဲ့တာက 2010 ခုနှစ် သြဂုတ်လဆိုတော့ 12 နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံးရေးခဲ့တဲ့ ပို့စ်ကျတော့ 2013 ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆိုတော့ ဒီ Blog လေးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာ 9 နှစ်ကျော်ကျော် ရှိခဲ့ပြီ။   စာရေးသူ အသက်က 20 ကျော် စွန်းစွန်းလေးနဲ့ အမေရိကား ရောက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ အိမ်လွမ်းတဲ့ ဒဏ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားနေရတာတွေကို ကုစားတဲ့အနေနဲ့ Blog ကို စရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သာမန်ပြည်သူတွေအနေနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ အင်တာနက်ကို တစ်နာရီ ၁၅၀၀ ကျပ်နဲ့ အင်တာနက်ကဖီးတွေမှာ တမေ့တမော သုံးနေရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ပြည်တွင်းက လူတွေနဲ့ အရမ်းကြီး အဆက်အသွယ်တွေ လွယ်ကူမြန်ဆန်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။   အဲ့ဒီကာလတွေတုန်းက များသောအားဖြင့်တော့ ပြည်ပနေ မြန်မာ Blogger တွေ အချင်းချင်းပဲ သူ့ blog ကိုယ့် blog သွားလည်ကြ၊ စာတွေဖတ်၊ Comment တွေ ရေးရင်းနဲ့ အထီးကျန်မှုတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာတွေကို အသေအချာ မှတ်မိတယ်။ မနိုင်းနိုင်းစနေ၊ ကိုညီလင်းသစ်၊ မစန်းထွန်းနဲ့ သက်တန့်ချိုတို့ကိုတော့ အခုထိ သေသေချာချာကြီးကို မှတ်မိနေတုန်း။ နောက် အာဖရိကမှာ တာဝန်ကျတဲ့ မြန်မာဆရာဝန် Blogger...

ကမ္ဘာသစ်

သူငယ်ချင်းရေ     ငါတို့တွေ ကျောင်းပြီးကတည်းက မတွေ့ကြတော့ဘူးနော်၊၊ ကျောင်းတော်ကြီးတုန်းက ငါတို့တွေ အိပ်မက်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဘဝအတွက် အုတ်မြစ်ကိုယ်စီ ချခဲ့ကြတယ်၊၊ တချို့တွေလဲ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းပေါ် ကိုယ်စီလျှောက်လို့။ မမျော်လင့်ပဲနဲ့ ဘဝဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးက ငါတို့အတွက် ကျယ်ပြန့်လွန်းနေတယ်၊၊     သူငယ်ချင်းရေ မင်းမှတ်မိသေးလား၊၊ ငါတို့တွေ မွေးရပ်မြေ အတွက် အိပ်မက်ကိုယ်စီ မက်ခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ မင်းဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေကို ငါအခုထိမှတ်မိနေတုန်းပဲ၊၊ ဆယ်ကျော်သက် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ငါတို့တတွေ လောကကြီးကို လှပသွားအောင် ဆေးရောင်စုံ ချယ်ခဲ့ကြတယ်၊၊ လောဘဇောတိုက်တဲ့ လူတွေအကြောင်း ငါတို့တွေ ဝိုင်းပြီးရှုံ့ချခဲ့ကြတယ်လေ၊၊ အတ္တကြီးတဲ့ လူ့ငနဲတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ငါတို့တတွေ အံ့သြခဲ့ကြသေးတယ်၊၊     လောကကြီးက ငါတို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးတော့ ရှုပ်ထွေးနေတယ်၊၊ ရံဖန်ရံခါကြတော့ ငါတို့ထင်ထားတဲ့ မှားယွင်းမှုတွေက လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတွေတဲ့၊၊ ငါတို့တွေအမြဲ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်ခြင်းစာတရားက ပျော့ညံ့မှုတဲ့၊၊ သူငယ်ချင်းရယ် မိုးခါးရေတွေသောက်နေတဲ့ လူတွေကြားမှာ ငါတို့ရဲ့ သစ္စာတရားက အရောင်မလက်တော့တာ အမ...